یاردهم ذی القعده؛
میلاد امام مهربانی ها ضامن آهو
یازدهم ذی القعده ولادت با سعادت شمس الشموس، امام الرئوف، هشتمین پیشوای شیعیان جهان حضرت علی بن موسی الرضا(ع) است.
به گزارش خبرگزاری صدا وسیما مرکز کهگیلویه وبویراحمد، حضرت امام رضا عليه السلام شب جمعه يازدهم ذی القعده در سال 148 هجرى در مدينه به دنيا آمد، پدر بزرگوار آن حضرت امام هفتم موسى بن جعفر(ع) بود و مادرش به نام امّ البنين يا تكتم يا نجمه كه هر سه اسم در تاريخ آمده است.
گرچه برخي از مورخان و سيرهنگاران تاريخ تولد آن حضرت را در يازدهم ذی الحجه سال 153 و برخي ديگر يازدهم ذي القعده سال 151 و يا سال 153 قمري ذكر كردهاند، وليكن معروف و مشهور ميان علما يازدهم ذی القعده سال 148 قمري، چند هفته پس از شهادت جدش امام جعفرصادق (ع)است.
از ميان امامان معصوم(ع)، چهار تن از آنان به نام "علي" ناميده شدهاند و آنان عبارتند از امام اول (علي بن ابيطالب(ع)، امام چهارم (علي بن الحسين علیهالسلام)، امام هشتم (علي بن موسي الرضا علیهالسلام) و امام دهم (عليالنقي بن محمدتقي علیهالسلام).
كنيه آن حضرت، ابوالحسن است و چون كنيه امام موسي بن جعفر(ع) نيز ابوالحسن بود، كنيه امام رضا(ع) را ابوالحسن ثاني ميگويند، لقبهاي شريفش عبارتند از: رضا، صابر، رضي، وفي، فاضل و صديق.
اما لقب "رضا" شهرت بيشتري دارد و آن حضرت را از اين جهت "رضا" ناميدند كه پسنديده خدا در آسمان و مورد خرسندي رسول خدا (ص) و ائمه اطهار (ع) در زمين بود و دوستان و دشمنان به اتفاق از وي خشنود و راضي بودند.
تولد امام رضا (ع) را برخي از معصومان پيش از وي، پيشگويي كرده و به آن بشارت داده بودند.
از امام صادق (ع)در اين باره احاديث چندي وارد شده است، از جمله عبدالله بن فضل هاشمي روايت كرد: مردي از اهالي طوس در محضر امام جعفرصادق علیهالسلام نشسته بود و آن حضرت به وي فرمود: بزودي از صلب فرزندم موسي، مردي به دنيا ميآيد كه مورد خشنودي خداوند سبحان در آسمان و خرسندي بندگانش در زمين خواهد بود. در سرزمين شما از روي ستم و دشمني مسموم و كشته ميگردد و در همان جا غريبانه به خاك سپرده مي شود.
آگاه باش! هر كسي وي را در غربتش زيارت كند و بداند كه او امام و پيشواي شيعيان پس از پدرش بوده و از جانب خداوند متعال مفترض الطاعه ميباشد، همانند كسي است كه رسول خدا صلی الله علیه و آله را زيارت كرده باشد.
امام رضا (ع) در 35 سالگي پس از شهادت پدرش امام موسيكاظم(ع) به مقام امامت شيعيان نايل آمد.
امام رضا(ع) به اخلاق عالی و ممتاز آراسته بود و بدینسبب دوستی عام و خاص را به خود جلب فرموده بود.
رفتاری پیامبرگونه داشت و حلم و رأفت و احسانش شامل خاص و عام میشد.